O ¶νθρωπος Που Γελά
Tο Προοίμιον3 φίλοι. O ¶νθρωπος Που Γελά, ο κ. Γ.B. και ο κ. A.K. είχαν προγραμματίσει από καιρό, και
είχαν ήδη καταφέρει να ?ναι έτοιμοι εκείνην τη χαρούμενη και ηλιόλουστη Παρασκευή της
20ής Iουνίου του σωτηρίου έτους 2003, να εκδράμουν προς απόλαυσίν των στα Zαγοροχώρια της
Hπείρου, στο Mονοδένδρι, να παραστούν σε Γάμον ωραίον και ν? ακροασθούν άσματα πωγωνίσια,
πολυφωνικά και πεντάτονα.
Προς τούτο, επιβιβασθέντες θηρίου, ήγουν LAND ROVER Discοvery (μοντέλο «Tζαννετάκος»),
πλην όμως με κομπρέσορα και 170 ανυπόμονους κι ακράτητους ίππους, βγήκαν στον πηγαιμό
προς Mονοδένδρι, δηλαδή στην «Kαβάλας» (λέγεται και «Aθηνών»), η οποία ως άλλη Mέση Oδός
οδηγεί στην Έξοδο της Πόλεως με κατεύθυνση την Kόρινθο.
Xαρούμενοι μεν κακώς δε!
Kαθ? ότι η χαρά στη χώρα αυτή, καθώς και σ? άλλες χώρες του κόσμου τούτου τιμωρείται άμα
τε και διώκεται.
H Ληστεία
Eνώ λοιπόν το θηρίον αυτοκίνητο και το χαρούμενο πλήρωμά του ευρίσκοντο εν Mέση Oδώ,
ντάλα μεσημέρι με κάργα ηλιοφάνεια και περί ώραν μεσημβρινή (14:20΄), «αγοράς πληθούσης»,
όπως θα έλεγαν για να την προσδιορίσουν οι ευκλεείς μας πρόγονοι, λίγο πριν το Xαϊδάρι
τους έπιασε φανάρι.
Tην ίδια στιγμή «μπαμ» ηκούσθη όχι στον αέρα αλλά στο πίσω (απ? τον οδηγό) τζάμι της
αντιστοίχου πόρτας του θηρίου (του αυτοκινήτου).
«Bαγγελίστρα μου, μας τρακάρανε!» σκέφθηκε ο οδηγός (στο πρώτο μπαμ) - στο δεύτερο (μπαμ)
κατάλαβε ότι του έσπαγαν το τζάμι (τα ήπατα και τον τσαμπουκά) ενώ ταυτοχρόνως έβλεπε ένα
χέρι μ? έναν γάντζο σαν του κάπταιν Xουκ να βιάζει το αυτοκίνητο (κι όχι μόνον) σε χρόνο
τσακ-μπαμ, ενώ ταυτοχρόνως το άλλο χέρι του ιδίου μοχθηρού βιαστή του βούταγε την τσάντα.
Ώσπου να λυθεί ο οδηγός απ? τη ζώνη του και να βγει έξω, ο τσαντάκιας είχε επιβιβασθεί
(με την τσάντα) σε μια μαύρη (σαν τη μούρη του) μοτοσικλέτα, ήντινα ξεκίνησε γκαζωτή να
φύγουν -γελώντας παρακαλώ- το συνεταιράκι του άρπαγα, με κατεύθυνση την Aθήνα. Kαθ? ότι
τα δύο κλεφτρόνια είχαν διπλαρώσει το Land Rover των τριών φίλων έξυπνα. Aπ? την άλλη
πλευρά της νησίδας και προς την αντίθετη κατεύθυνση!
Aποτέλεσμα: Kαπνός η τσάντα! Pάκη οι τρεις φίλοι! Kάγκελο η εκδρομή!
-------------------------------------------------------
Tο τι περιείχε η τσάντα μέσα, δεν λέγεται! Aπό ταυτότητες και διαβατήρια έως πιστωτικές
κάρτες και ατζέντα -όλα όσα κάνουν έναν σύγχρονο δούλο της μισθωτής εργασίας να
αισθάνεται ότι υπάρχει- συν κάτι προσωπικά χαρτάκια, γράμματα και φωτογραφίες - όλα αυτά
τέλος πάντων που του θυμίζουν ότι υπήρξε άνθρωπος ή ότι μπορεί να ξαναγίνει.
Tο σκηνικό
Eίναι αξιοσημείωτο ότι εκεί που έγινε η ληστεία, στα 30 μέτρα μπροστά υπήρχε τροχονόμος!
Στα 50 μέτρα πίσω, υπήρχε τροχονόμος! Στα 20 μέτρα απέναντι, σε παρακείμενο πρατήριο της
«BP», περιπολικό της τροχαίας!
Στον μεν τροχονόμο, όταν καταφύγαμε να του πούμε τι συνέβη -ο άνθρωπος όχι μόνον δεν μας
«άκουγε», αλλά κοιτούσε αλλού- δεν μας «έβλεπε» - ο ανάξιος!
Στον δε οδηγό του περιπολικού -που καταφύγαμε στη συνέχεια- είχαμε την ευτυχία να
εισπράξουμε τη δήλωση: «δώσ? τε το στην ¶μεσο Δράση, εγώ ένας απλός τροχονόμος είμαι!»
Oι παρατηρήσεις
«Tσαντιές». Eίναι η ορολογία που έχει καθιερώσει η αστυνομία για να ορίζει συνοπτικώς την
«αρπαγή τσαντών», φαινόμενον που ευδοκιμεί τελευταίως κι ανεπτύχθη στην επικράτεια απ?
όταν η τηλεόραση πρόβαλε ρεπορτάζ για το άθλημα, όσον αυτό ανθούσε Iταλία κι αλλαχού της
Eυρώπης.
Tις «τσαντιές» διαπράττουν «χρήστες», αδειούχοι φυλακών και συμμορίες πιτσιρικάδων. (Tη
δική μας διέπραξαν δύο 25άρηδες, πολύ σίγουροι για τις κινήσεις τους, σχεδόν μιλιταίρ, σε
8-9 δευτερόλεπτα μας είχαν «καθαρίσει» - ευτυχώς μόνον απ? την τσάντα! Διότι, αν είχαμε
προλάβει να αντιδράσουμε, μπορεί τώρα να μην κλαίγαμε μόνον την τσάντα).
H φάμπρικα έχει ψωμί. Διαπράττονται 10-12 τσαντιές ημερησίως. Mια συμμορία (για
παράδειγμα) 5 πιτσιρικάδων 16-20 χρονώ τζιράρει 350-400 «χαρτιά» (εκατομμύρια δραχμές) το
εξάμηνο - τα οποία «τρώει» συνήθως σε μηχανές, ναρκωτικά και «γυναίκες».
H αστυνομία αδυνατεί να κάνει συλλήψεις (παρά μόνον σποραδικές και τυχαίες). Πρώτον,
διότι μέγας αριθμός αστυνομικών φυλάει πρόσωπα Δημοσίου Συμφέροντος όπως την κ.
Παναγιωταρέα και δεύτερον διότι, όταν φεύγουν οι τσαντάκηδες, αν κυνηγηθούν δεν ορρωδούν
προ ουδενός - παιδιά, γατιά, γέροντες, όλα τα πατούν στο διάβα τους με τις μοτοσυκλέτες
προκειμένου να ξεφύγουν.
Tέλος, αν τυχόν συλληφθούν, η ιδιότητα του «χρήστη» καλύπτει την ιδιότητα του τσαντάκια
(ας είν? και βαποράκι, ας είναι και χοντρέμπορας) ή, αν, εν τέλει, δικαστεί κανείς και
πάει φυλακή (για κάποιους μήνες), βγαίνει με μεταπτυχιακό και ντοκτορά!
Συμπέρασμα
H ισχυρή Eλλάδα του κ. Xρυσοχοΐδη.
----------------------------------------------------
Aποτέλεσμα
Aκόμα ο ¶νθρωπος Που Γελά νοιώθει κότα! Tο χειρότερο: όπου, σ? όποιον, έχει διηγηθεί την
ιστορία του έχει ακούσει να έχει συμβεί μια χειρότερη!!!
Kατά τα άλλα, οι άνθρωποι που «έστησαν» μια υπόθεση για να την «εξαρθρώσουν» (αυτήν της
17N) δεν ντρέπονται να επαίρονται (και να αλληλοεπιβραβεύονται) για τα έργα τους...